Νίκος Χαρδαλιάς: Δραγουμάνος

Του Γ. Λακόπουλου

 Ο Θεός συγχωράει -ο Νίκος Χαρδαλιάς όχι.  Στο  πρώτο στραβοπατημα του αναπληρωτή υπουργού Γιώργου Κουμουτσάκου -με την απεικόνιση της μεταλαβιάς-  ο υφυπουργός Χαρδαλιάς τον κρέμασε στα μανταλάκια.

Έτσι πήρε τη εκδίκησή του για το 2014 όταν ο Κουμουτσάκος -και  όχι αυτός- ήταν υποψήφιος περιφερειάρχης με το χρίσμα αυτής ΝΔ.

Αναγκάσθηκε τότε να ζητήσει καταφύγιο στο ψηφοδέλτιο του Γιάννη Σγουρού για να υπάρξει, μετα από την μάλλον άδοξη λήξη της οκταετούς  θητείας του στον Δήμο Βύρωνα.

Ο  Θεός ,πάλι,αγαπάει την ρεβάνς, αλλά όχι και τον ρεβανσιστή. Έτσι την επομένη ο άτεγκτος με την τήρηση των υγειονομικών κανόνων – ιδιαίτερα όταν  πρόκειται για κυβερνητικά στελέχη -συνελήφθη να ασπάζεται αμάσκωτος την χείρα ιερέως.

 Η συνέχεια στην « Καθημερινή»  στην  πίσω σελίδα της οποίας ο Μιχάλης Τσιντσίνης τον έγδαρε κανονικά. Χωρια τα σχολιανά που άκουσε στο Διαδίκτυο. Είχε προηγηθεί και ο Μητσός από τα ΝΕΑ.

Το σιδέρωμα από κυβερνητικά μίντια πονάει πολύ. Ο μύθος του «δραγουμάνου του κορονοϊού», που προσπαθεί να  οικοδομήσει ο παλιός δήμαρχος, ανατρέπεται από τον δημιουργό του. Συνήθως η απότομη πτώση έρχεται μετά από την απότομη άνοδο. 

Ο Χαρδαλιάς μετά την δημαρχία αναζήτησε καταφύγιο στην οικογένεια Μητσοτάκη και για τη ακρίβεια στον περιφερειάρχη Κώστα Μπακογιάννη, που του έδωσε ένα ρόλο. Από το ολότελα…

Η εκλογική νίκη της ΝΔ στην οποία επανέκαμψε, ως αξιωματούχος εννοείται, μετά την άγονη περιπλάνηση στο φιλόξενο ψηφοδέλτιο  του  Σγουρού -στο οποίο δεν συνεισέφερε και πολλά- τον έκανε γραμματέα Πολιτικής Προστασίας. Ανάμεσα στις συμπληγάδες 3-4 υπουργείων.

Με αυτόν το ρόλο βρέθηκε δίπλα στον καθηγητή Τσιοδρα όταν ήλθε ο κορονοϊός. Για τυπικούς λόγους ο Μητσοτάκης του έδωσε το γαλόνι του υφυπουργού.

Ήταν να μην πάρει φόρα. Δίπλα στην «πολιτική γιγάντωση» του Πρωθυπουργού έβλεπε κανείς πως έκτισε και τη δική του γιγάντωση. Δίκην  σερίφη κυνηγούσε  όσους δεν είχαν στείλει μήνυμα ελεύθερης κυκλοφορίας στην φάση εγκλεισμού της επιδημίας και έκοβε 150άρια, άγρυπνος  φρουρός πάνω από την χώρα, σαν  προστάτης και τιμωρός.

 Μετά από ένα σημείο, όσοι πρόσεχαν τις λεπτομέρειες διέκριναν ότι αυτό που τον συνόδευε στο δημόσιο χώρο ήταν καλάμι.

Ο Τσιόδρας, είτε είδε τα δύσκολα, είτε είδε με ποιους είχε μπλέξει έκανε στην άκρη. Ετσι ο Χαρδαλιάς έμεινε ο μόνος σούπερ σταρ επί σκηνής. 

Αγέρωχος, αμείλικτος, αυτοεπαινούμενος, αλλά και παραβάτης. Και άλλες φορές συνελήφθη να μην τηρεί όσα ο ίδιος επέβαλε στους άλλους, όπως π.χ. στη σύσκεψη της Ξάνθης.

Αλλά και τυφλός ενίοτε.  Έβλεπε τους απλούς ανθρώπους που συνωστίζονταν, αλλά όχι και τον παλιό προϊστάμενό του Μπακογιάννη  ,που ως δήμαρχος δεν εκτέθηκε απλώς σε συνωστισμό, αλλά τον προκάλεσε  ο ίδιος, για να εγκαινιάσει μια πλατεία.

Σήμερα ο Χαρδαλιάς κρατάει ακόμη τις κορονο-δάφνες του.  Σε μεγάλο βαθμό τις κέρδισε με σκληρή δουλειά  -παρά τις υπερβολές -μόλις σε τρεις μήνες.

Αλλά η μεσοαστική καταγωγή του και το σχετικά καλό βιογραφικό   ,δεν μπόρεσαν να τον προφυλάξουν από τον εαυτό του, όταν τα κάνει μούσκεμα.

Π.χ.  αν μιλάμε για πραγματική πολιτική προστασία, οι πλημμύρες της  Εύβοιας άφησαν οκτώ νεκρούς και μια χαρδαλέικη δικαιολογία: αν είχα κινητοποιήσει το 112 θα ήταν περισσότεροι.

Συνεχίζει να ίπταται παρά τις ρωγμές και τα σημάδια αντίστροφης  μέτρησης. Άλλωστε ο στόχος πλέον είναι η Βουλή.

 Έχει πάντα μια δικαιολογία για όσους  δεν γονατίζουν μπροστά στο μεγαλείο της προσφοράς του, την οποία  πρόταξε για να μην παραδεχθεί ότι  ήταν φάλτσο το ιερό  χειροφίλημα-  το οποίο μάλιστα και μετέτρεψε σε απλή υπόκλιση ευλάβειας.

Οι δραγουμάνοι ποτέ δεν είχαν μέτρο…

anoixtoparathyro.gr